Landen en regio's

Frankrijk

In de 16de eeuw werden in Frankrijk de protestanten, die bekendstonden als ‘Hugenoten’, massaal vervolgd. In 1598 (Edict van Nantes) werd de strijd gestaakt en mocht deze religieuze minderheid haar godsdienst weer uitoefenen. Vanaf 1660 liepen de spanningen echter weer op en in 1685 herriep Lodewijk de XIVe het Edict van Nantes en werden de Hugenoten gedwongen zich te bekeren. Verreweg de meesten van hen, zo'n 700.000 personen, kozen toen eieren voor hun geld. Een aantal van 150.000 besloot illegaal) te emigreren naar protestantse naties zoals Pruisen, Engeland, Nederland en Zuid-Afrika. Zo vestigden zich ongeveer 20.000 Hugenoten in Nederlandse steden. Na die tijd is de migratie uit Frankrijk beperkt gebleven. Wel vluchtten in 1787 tienduizenden Nederlandse patriotten naar Frankrijk, van wie verreweg de meesten in het spoor van de troepen van Napoleon al snel weer terugkeerden. Pas in de 20ste eeuw nam de migratie uit Frankrijk weer enigszins toe, mede als gevolg van het proces van Europese eenwording.

1580-1700

Migratiebeweging
Hugenoten

Hugenoten

Tussen 1680 en 1720 ontvluchtten waarschijnlijk zo’n 150.000 Franse protestanten - Hugenoten  genaamd - hun vaderland. Ongeveer 35.000 à 50.000 van hen kwamen naar Nederland.

Oprichting West-Indische Compagnie

De West-Indische Compagnie (WIC), voluit de Geoctroyeerde West-Indische Compagnie was een bedrijf uit de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden dat in 1621 werd opgericht als privaatrechtelijke onderneming met publiekrechtelijke taken; de WIC was verantwoording schuldig aan de Staten-Generaal van de Nederlanden. De compagnie ontving van de Staten-Generaal - oorspronkelijk voor 24 jaar - het alleenrecht binnen de republiek op handel en scheepvaart in het door de Staten-Generaal vastgestelde octrooigebied tussen twee meridianen. Als westgrens gold de meridiaan door de oostpunt van Nieuw-Guinea en als oostgrens die van Kaap de Goede Hoop. Het belangrijkst was de Trans-Atlantische driehoekshandel op West-Afrika, de Caraïben en Noord- en Zuid-Amerika. In de zeventiende en achttiende eeuw bezat de WIC dit staatsmonopolie op de handel en scheepvaart op West-Afrika ten zuiden van de Kreeftskeerkring, op Amerika, alsmede op alle eilanden tussen Newfoundland en Straat Magellaan. De WIC werd in 1674 opgeheven om een jaar later weer te worden heropgericht. In 1792 ging de WIC definitief ter ziele.