Kees: ‘We werden gevraagd om die militairen (in Nieuw-Guinea) een beetje bezig te houden. Die ambassade vroeg dat hè. Een paar militairen hebben bij ons in huis gezeten.
Kees: ‘Het was ook een behoorlijk karwei om je eten te koken, want ja […] Nou, het Engels ging nog wel een beetje, want ze waren toch Engels georiënteerd in Pakistan dus een hoop kon wel een klein...
We hebben dus zeven jaar in Indonesië gewoond, zeven-en-een-half jaar in Jakarta. En ja dat is natuurlijk toch betrekkelijk goed leven, hè als expat. We hebben twee verschillende huizen gehad.
Kees: ‘We hebben er echt nog aan gedacht om naar Australië te gaan, om te emigreren, maar ja dan geef je ook heel veel op – je familie en vrienden.’
‘Weet je wat het is – je bent en blijf buitenlander, al woon je zeven jaar in een land, dat is gewoon zo. Je kunt niet stemmen. Dus je bent toch een beetje afstandelijker.