Eritrea
Eritrea ligt in wat wel de ‘hoorn van Afrika’ heet. Het is een klein land, met 3,5 miljoen inwoners, gelegen aan de Rode Zee, met het veel grotere Ethiopië in het Zuiden, Sudan in het Westen en aan de overkant van de Rode Zee Jemen en Saudi Arabië. Het is een multi-etnisch land, waarin de meeste inwoners Tigrinya spreken. Twee derde van de inwoners zijn christelijk, de andere een derde moslim. Hoewel Eritrea al duizenden jaren bestaat is de huidige vorm het resultaat van een samenvoeging van verschillende onafhankelijke koninkrijkjes door de Italiaanse kolonisator, die in 1890 werd beklonken. Aan deze koloniale heerschappij kwam een einde in 1941, toen de Britten de Italianen versloegen en het bestuur overnamen. In 1952 werd Eritrea een autonoom onderdeel van Ethiopië en in 1993 werd het land echt onafhankelijk. Sindsdien wordt het met straffe en totalitaire hand geregeerd door Isaias Afwerki, leider van de door China gesteunde revolutionaire Eritrean People's Liberation Front (EPLF).
Dit regime is verantwoordelijk voor duizenden politieke gevangenen en vele mensenrechtenschendingen. Zo worden mannen en vrouwen in de leeftijd van 18-50 gedwongen tot jaren lang militaire dienst, wat in de praktijk neerkomt op gedwongen arbeid onder zeer slechte omstandigheden. Anderen worden ingezet in de al twintig jaar durende, en zeer bloedige, Tigray grensoorlog met Ethiopië. Maar ook de slechte economische situatie en het gebrek aan goed onderwijs speelt een rol bij de overweging te vertrekken.
Eritrese vluchtelingen
Het gevolg van al deze factoren is dat vooral vanaf 2015 het aantal vluchtelingen, vooral jonge mannen, sterk is toegenomen en in 2020 was opgelopen tot meer dan een half miljoen. De meesten blijven in de regio, met zo’n 150.000 in Ethiopië en 100.000 in Sudan, maar een aanzienlijke minderheid waagt sinds 2014 de oversteek naar Israël en Europa, met Duitsland (75.000), Zweden (46.000), het Verenigd Koninkrijk (17.000), Italië (15.000) en Nederland (20.000) als belangrijkste bestemming. Hoewel de kans om in Nederland erkend te worden als vluchteling groot is, is het moeilijk om familieleden te laten overkomen, door het gebrek aan de vereiste documenten. Het gevolg is dat de meeste Eritreërs in Nederland alleen woont. Meer dan 90% behoort tot de etnische Tigrinya groep en de meesten behoren tot de (christelijke) Eritrees-orthodoxe (Tewahedo) kerk.
